Op woensdag 18 januari arriveren Anke Burgers en ik op de parkeerplaats in de Nieuwe Driemanspolder. De zon komt al aardig op en verspreidt een prachtig licht over de polder. De zon staat in deze tijd laag, dus van het gouden uurtje (term uit de fotografie-wereld) kun je wat langer gebruik maken. We lopen tegen de wijzers van de klok het gebied in. Al snel laat de eerste kleine zilverreiger zich zien (er zullen er nog heel wat meer worden gezien). Met sierlijke vleugelslag vliegt hij voor ons langs. Tussen alle eenden zien we een exoot, de rosse stekelstaart. In het riet laat de rietgors zich horen en zien. Anke ontdekt een geoorde fuut in de rietkraag. Wat een stiekemerd. Hij wil zich niet laten zien. Iedere keer duikt hij weer onder of verstopt zich in het riet. Een grote groep kieviten vliegt rondjes boven de polder, ze strijken weer even neer om al snel weer een rondje te vliegen. Kieviten vliegen in dit jaargetijde vaak voor de vorstgrens uit. Er is kou op komst, dus wat vliegoefeningen is niet gek. Ik schat zeker 300 kieviten. Een schouwspel om te zien.

We wandelen verder, Anke ziet de eerste pijlstaart. Veel te ver weg voor een foto. Wat zijn het toch prachtige eenden. Later zullen we de pijlstaart veel beter in het zicht krijgen. We zien opeens een hel witte grote vogel bij een van de plassen staan, de toestand van de wereld te overdenken. Een grote zilverreiger. Op nog geen drie meter afstand van de kleine zilverreiger. De familie zilver bij elkaar. Mooi om de verschillen te zien. Gele of zwarte snavel, grootte verschilt toch wel enorm. Prachtig. De vogels zijn zo wit, dat de kans op overbelichting bij het fotograferen groot is. Na een tijdje wandelen we verder, horen het gefluit van de talloze smienten. Veel slobeenden op het water en in de lucht. Wat krakeenden, grauwe ganzen en een klein groepje wintertalingen. Genieten.

Nabij een bruggetje hip een kramsvogel door het gras. Die heb ik nog weinig gezien deze winter. Ik vind dit een van de mooiste lijsterachtigen. Langs het water dobberen de nodige kuifeendjes. Wat ook opvalt is het grote aantal tafeleendjes. De mannetjes zijn prachtig gekleurd. Mooi met dat zonnetje erop. Richting het kijkscherm zien we de daar altijd aanwezige aalscholvers. Verder is daar niet zoveel te beleven. We wandelen nu weer richting de kampeerboerderij en zien opeens wat vogeltjes links van het pad opvliegen. Het blijken graspiepers te zijn. Zeker een groep van 10. Een torenvalk bekijkt het geheel, maar heeft geen interesse in deze vogeltjes. Weer vliegt er een kleine zilverreiger op. We speuren het water af op zoek naar de mogelijke nonnetjes. Dat blijken helaas rosse stekelstaartjes te zijn. Ook leuk natuurlijk, maar minder spectaculier. We lopen nog even rond de speeltuin nabij de boerderij en zien een torenvalk rustig in het gras zitten. Hij laat zich rustig fotograferen. Niet te dichtbij gaan staan, want dan jagen we haar op. Wat een pracht beestje. Verderop komen we een soortgenoot tegen in de lucht. Prachtig plaatje kunnen maken.

We naderen de parkeerplaats. Maar goed ook, want de lucht kleurt donker-grijs en de eerste druppels vallen al. Nog net op tijd in de auto. Dan breekt de bui los. Geen probleem, laat het nu maar regenen, deze ochtend kan niet meer stuk. Wat een heerlijk gebied, de Nieuwe Driemanspolder. Altijd weer verrassend, in ieder jaargetijde.