December 2021 is met knallend vuurwerk afgesloten, ondanks allerlei verboden of beperkingen. Maar juist deze maand leverde wel twee unieke ontmoeten op. Mijn favoriete vogel aan top is de pestvogel. Laat deze zich nu mooi aanschouwen in Noordwijk. Tegelijkertijd verblijft er al twee weken een zwartbuik waterspreeuw in Leiden. Een soort die ik ooit wel eens heb gezien de de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Maar dan wel een hele tijd terug.
Op waarneming.nl komt het bericht binnen van de aanwezigheid van een pestvogel in een nieuwbouwwijk in Noordwijk. De volgende dag ga ik er direct opuit, natuurlijk met mijn camera en verrekijker, op weg naar de gemelde locatie. Het is even zoeken, krijg zelfs wat hulp van een bewoonster daar ter plekke. Een groep mensen, gewapend met allerlei zwaar materieel aan camera's geeft toch wel de juiste plek aan. En ja hoor, de pestvogel zit zich rond te eten aan de besjes van de gelderse roos. Eindelijk weer de pestvogel in beeld. Helaas vliegt de vogel al gauw weer op, want sommige mensen willen nu eenmaal de vogel op twee meter afstand fotograferen. Jammer, laten deze mensen een goede camera kopen, met een juiste telelens en daarnaast even een studie doen hoe je vogels op afstand moet fotograferen. Maar gelukkig duikt de kleurrijke vogel een hoge boom in, om na een tijdje weer terug te keren in de rozenstruik. Ik heb er zeker 15 minuten gestaan, genoten van de vogel en me geërgerd aan de onnozelheid van sommige fotografen. Ik rijd nog even door naar Katwijk om een poging te wagen om de humes bladkoning te fotograferen. Met succes, na vijf minuten zoeken zie ik deze kleine scharrelaar in de dennenboom tussen de honderdduizend naalden zich pijlsnel verplaatsen. Hij laat zich vijf minuten zien, dan opeens foetsie. Tijd om naar huis te gaan.
In dezelfde week ga ik richting Polderpark Cronesteyn in Leiden, want daar wordt al meer dan een week een zwartbuik waterspreeuw gemeld. Daar aangekomen, zie ik al gauw meerdere enthousiaste vogelaars met telescopen en camera's turen naar de walkant van het Rijn-Schie-kanaal. De waterspreeuw is druk bezig om al duikend wat voedsel te vinden. Wat een mooi gezicht, een duikende, zwemmende waterspreeuw. Wel een erg vliegerig soort, maar wat wil je met zoveel mensen om je heen. Steeds weer vliegt de duiker een stukje naar links of rechts. En alle fotografen er rennend of fietsend achteraan. Best een grappig gezicht.
De week erna ben ik samen met mijn zoon Sander nog een keertje naar de waterspreeuw gaan kijken. Er was gelukkig wat meer zonlicht, zodat we beiden toch nog wat mooie foto's hebben gemaakt.
Het jaar 2021 is voorbij, maar wat een mooie afsluiting met deze drie toch wel zeldzame vogeltjes onder de rook van Leiden. Hopelijk brengt 2022 ook weer mooie momenten in de natuur. Voor ieder wens ik jullie "een heel gelukkig gezond 2022" toe.
