Al meer dan een week knallen de mooiste foto's via Whatsapp mijn mobiele telefoon binnen. Wat zijn het toch prachtige vogels, die het voorjaar aankondigen. Het zijn kleurrijke juweeltjes in de vogelwereld, samen met de ijsvogel en putter. Bijna tropische verschijningen. Afgelopen weken ben ik eropuit gegaan om deze soort met eigen ogen te aanschouwen. Maar dan niet te ver van Leiden, gewoon lekker in mijn "eigen" omgeving. Vandaag, 2 april moet het toch een keertje lukken. Op naar Lentevreugd bij Wassenaar.

Als ik mijn auto geparkeerd heb, word ik direct verwelkomd door de cetti's  zanger. Het harde geluid knalt uit zijn kleine snavel. Ik loop door het toegangshek en zie direct een groepje groenlingen rondvliegen. Wat ben ik blij deze te zien. Hun aantal is de laatste jaren behoorlijk achteruit gegaan door een virusziekte. Hopelijk zal hun aantal snel herstellen. Misschien fijn als Vogelbescherming volgend jaar de groenling eens centraal stelt. Hij heeft het verdiend.

Ik loop direct door naar het platvorm, waar je op een verhoging een prachtig uitzicht hebt over het gebied. Nog net een paar stappen gezet en ik hoor het bekende geluid van de blauwborst (fietspompje). Ongelofelijk, een paar weken vergeefs ernaar gezocht en nu in één keer in beeld. Weliswaar ver weg, de wind speelt ook niet lekker mee. De flierefliuiter wordt op zijn zangpost alle kanten op geduwd. Maar hij blijft zingen. De longen uit het lijf. Met maar één doel. Een vrouwtje lokken en laten zien dat dit toch wel een prachtig gebied is om jongen te produceren. De mannetjes komen altijd het eerst terug van hun winterkwartier, de vrouwtjes volgen een paar weken later. Nu maar hopen, dat de mannetjes een vrouwtje weten te veroveren.

Ik geniet zeker meer dan een half uur van dit prachtig gekleurd vogeltje. Af en toe is hij even weg. Laat zich dan ineens weer horen, soms zien. Maar zijn bekende parachute-vluchtje boven de struiken. Genieten. De cetti's zanger probeert mijn aandacht af te leiden, zingt vlakbij. Maar mijn ogen zijn gericht op de blauwborst, de voorjaarsbrenger. Soms wapperen de borstveertjes wat uiteen, en zie je een witte plek (ster). Maar het is geen wit-gesterde blauwborst. Nee hoor, een hele gewone super-mooie zanger.
Voldaan ga ik weer richting huis. De lucht kleurt wederom grijs, de eerste spetters vallen. Maar ik heb mijn blauwborst gezien.